Λεξιφάνεια

 Λεξιφάνεια: Η φανέρωση της σημασίας των λέξεων,  λέξη  παραχθείσα από το όνομα Λεξιφάνης= αυτός που φανερώνει το λόγο, τη σημασία των λέξεων.

Μια σύγχρονη διείσδυση στη σημασία  και τη λειτουργία  των λέξεων στην καθημερινότητά μας.

—————————————————————————————————–

                                                           Παραγκωνίζω                        

                                    Διήγημα λεξιφανές και χρονογραφικόν  

             Είσαι , ας πούμε, από τους τυχερούς που,  επειδή έχουν δουλειά, φεύγουν για τη δουλειά, πριν ξυπνήσουν το έτερον ήμισυ  και τα παιδιά για το σχολείο. Έχεις αφήσει τις μαύρες σακούλες   των απορριμάτων στον κάδο και έχεις πάρει μαζί σου των ματιών σου, από τη χτεσινοβραδινή παθητική και ημιτελή συμφωνία για  αποκοιμιστική, εθελούσια και εξοστρακιστική των προβλημάτων αποβλάκωση. Έχεις μετανιώσει, αλλά θα το ξανακάνεις, σκέφτεσαι ενώ βρίσκεσαι   με το αυτοκίνητό σου στη μεσαία λωρίδα του δρόμου. Έχεις φύγει μισή ώρα νωρίτερα για παν κυκλοφοριακό ενδεχόμενο, δεν έχει κίνηση, δεν  Βιάζεσαι και είσαι μέσα στην πρωινή καλή χαρά που άφησες πίσω το άλλο μισό σου να κόψει το σβέρκο του με τα υπόλοιπα πρωινά καθήκοντα!  

 

   Έτσι, ω του θαύματος, όλα καλά σε τρέχουν ελεύθερο και ωραίο σκοπευτή μιας ακόμα μέρας ίδιας με όλες όσες πέρασαν και μ’όλες όσες θα ’ρθουν και προπαντός πανήρεμο  και ευτυχή  που έχεις δουλειά, που πηγαίνεις στη δουλειά –το ιδανικό θα ήταν  έχεις δουλειά, να μη πηγαίνεις στη δουλειά, αλλά να πληρώνεσαι  σα να πηγαίνεις στη δουλειά, άλλο θέμα αυτό- και δεν έχεις ακόμα πέσει σε μποτιλιάρισμα. Ακούς το πρωινό σου δελτίο ειδήσεων, τα υγιεινά, σαν το πρωινό που δεν έφαγες, σχόλια επί παντός επιστητού των  εγκρίτων και μη  δημοσιογράφων.    

     Και αίφνης, εντελώς αναπάντεχα, αναίτια κι ανεπαισθήτως, νιώθεις από δεξιά σου έναν όγκο να εμποδίζει το οπτικό οδικό σου πεδίο. Δεν είναι τίποτα, σκέφτεσαι, δεν το σκέφτεσαι καν, καθώς καταπίνεις τις ειδήσεις που καταπίνουν τη ζωή σου, καθώς  το κορμί σου  βυθισμένο στο ανατομικό κάθισμα νοσταλγεί το κρεβάτι που αθελήτως   εγκατέλειψες τόσο νωρίς και οπωσδήποτε ο καιρός περνάει γρήγορα, το καλοκαίρι κοντά είναι, πρώτα ο Θεός, αρκεί υγεία να ΄χουμε. Πρώτα η υγεία!      Αλλά ο επιμένων όγκος σπρώχνει χωρίς να σε ακουμπήσει και χώνεται μπροστά σου! Τι να κάνεις, να κοντράρεις και να στουκάρεις τον  πρωινό  ηλίθιο; Θα φταίει γιατί κάνει προσπέρασμα από δεξιά μεν, αλλά άντε να τρέχεις μετά στις ασφάλειες και άντε να ξεμπλέξεις…δε! Τι ώρα θα φτάσεις στη δουλειά! Και τον αφήνεις και περνάει. Ο παραγκωνισμός συντελέστηκε μεν, χωρίς τους αγκώνες του κυρίου δε, ευτυχώς!       

         Παραγκωνίζω: σπρώχνω με τον αγκώνα, βάζω με δόλο ή  ήπια βία, με τρόπο επιτήδειο στην άκρη κάποιον άξιο για να αναδείξω τον εαυτό μου.  Παραμερίζω  με τρόπο επιδέξιο και καπατσοσύνη τον αξιότερό μου για να προβληθώ εγώ. 

                                              

      Παραγκωνισμός: σπρώξιμο  δυνατό, ύπουλο και μουλωχτό, από τον καταφερτζή και τον καπάτσο, τον αναιδή και συκοφάντη ενίοτε, πάντως  ανίκανο  οπωσδήποτε και ελλειμματικό. Ιδιότητα –προσόν ή νόσος κατ΄ άλλους λοιμώδης – των  «κοινωνικών» φυτών, ευδοκιμούντων εις  τα εύκρατα κλίματα των δημοσίων ή κρατικών  υπηρεσιών, στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, φυτά κοσμητικά κι αναρριχητικά     των κομματικών  οργανώσεων  ωσαύτως και των υπ-ουργείων.       Είναι δηλαδή ο παραγκωνισμός μέθοδος αναδείξεως ιεραρχικής, που επιβεβαιώνεται  και αυτή διά των ελαχίστων εξαιρέσεών της, εντασσομένων όμως και αυτών εις το δήθεν.  Σε μια κλίμακα γαμψονύχων ορνέων  που διαπρέπουν με τη μέθοδο της αρπαγής, με τον ύπουλο παραμερισμό, τη συκοφαντία, την κολακεία και τα περιπαθή ιουδαϊκά  φιλήματα, η πιθανότητα εντοπισμού ίχνους αξιοπρέπειας ή  κόκκων  συνειδήσεως  ηθικής είναι μηδαμινή και η παραίτησις του αθώου υπεύθυνου  μαθηματικά υπολογισμένη, «δεν ήταν ικανός» θα πούνε.   Ακολουθούν κουτσομπολιά και σχόλια για την προσωπική του ζωή. «Λυπηρόν» που οι «συνάδελφοι» και οι  «φίλοι» δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν το άδικο. Μα τι και σε ποιον να έλεγαν! «Κρίμα! Κρίμα! Και ήταν  καλό παιδί! Και καλός συνάδελφος!». Ο επιτάφιος λόγος και αυτός εντεταγμένος στο σύστημα της παραγκωνίσεως α-λ-ηθώς.   

    Ως νόσος ο παραγκωνισμός εμφανίζεται στην ουρά συγχρόνων τεράτων: τράπεζες, δημόσιες υπηρεσίες, υπερσύγχρονα συγκροτήματα κινηματογράφων βορείων και μη προαστίων-αστείων αστών ήθη-, στα μπουφέ-πάρτι κοσμικών συνδαιτυμόνων, στις αφετηρίες των λεωφορείων που τερματίζουν στις λαϊκές συνοικίες, στους διαγωνισμούς για τις προσλήψεις όσων ψάχνουν το λαχείο του  εξασφαλισμένου ελάσσονος, στους    συνωστισμούς  πεινασμένων ανθρώπων – πρόσφυγες ή λαθρομετανάστες- για την αρπαγή μιας φρατζόλας ή ενός κουτιού εβαπορέ, στην  Τήνο κάθε δεκαπενταύγουστο στα  σκαλοπάτια της Παναγίας, στις θύρες των εταιρειών που προάγουν τα   διάττοντα    αστέρια  των  θλιβερών ριάλιτι.  

    Και εθισμός εξαναγκαστικός που σχετίζεται με τον προσωπικό λεγόμενο χώρο.  Κοινωνικό φαινόμενο σε αδράνεια, με την εκ της φυσικής σημασία του όρου. Πραγματοποιείται και  γίνεται αισθητό σε μεγαλουπόλεις.  Σπρώχνεις με τους αγκώνες σου φυσικώς αμυνόμενος. Διεκδίκηση ολίγων τετραγωνικών εκατοστών για να γίνει δυνατή  λ.χ. η μετατόπιση  του  βάρους του   σώματος  στο άλλο πόδι Ή  σου χρειάζονται λίγα κυβικά εκατοστά «καθαρού» αέρα. Θέλεις να ξυστείς στο κεφάλι, στο μάτι σου ή στα μηλίγγια σου, αν συμβαίνει να σκέφτεσαι και να αναζητάς λύση στο χρόνο της αδρανούς- με την εκ της φυσικής σημασία του όρου- ζωής σου. Ίσως για να αποφύγεις τη σωματική επαφή με τους αγνώστους σου που σε πολιορκούν άκοντες, καμιά φορά και εκόντες αν είναι πορτοφολάδες ή είσαι νέα ωραία και δείχνεις διαθέσιμη  ή κι αν δε δείχνεις!. Μπορεί και διαθέσιμος!  Ο λόγος για τα  μέσα μεταφοράς, τα  μαζικά, τα για χάρη και εξυπηρέτηση του λαού και μόνο δηλαδή,  τα αστικά και υπέρ-αστικά  ονομαζόμενα προς κολακεία των επιβατών, που, σε εξάρσεις αγάπης από την εξουσία ή ευκαιριακές αγανακτήσεις  αυτών των ιδίων  ονομάζονται και υπ-ενθυμίζονται πολίτες. Ποτέ ουρμπάνοι ή αστοί. (Κι)ας είναι.    

 Περί παραγκωνίσεως ο λόγος στο ταχυδρομείο-για να μη φας το ζύγισμα, το γράψιμο της απόδειξης συστημένου, την πληρωμή των λογαριασμών ΟΤΕ, ΔΕΗ,  και της τηλεφωνίας γενικά των κινητών πάντων και αοράτων πιστωτικών  ή και αποστολή επιταγής- στην κρίσιμη στιγμή της επιβίβασης στο υπερπλήρες τραμ ή και λεωφορείο, στις διπλές σειρές των διοδίων πέντε μέτρα πριν το ταμείο, τεντώνοντας την πετσέτα για περισσότερο χώρο στην παραλία ή ακουμπώντας πρώτος τα χέρια στα μπράτσα του καθίσματος στο σινεμά, στις εφημερίες των νοσοκομείων  ο θάνατός του η ζωή μου, καταθέτοντας τη δήλωση από την πίσω πόρτα της εφορίας που  άνοιξε κάποιος γνωστός,   στο θρανίο σπρώχνοντας το διπλανό, σαλτάροντας στο ασανσέρ στο ΙΚΑ, διεκδικώντας πιο πολύ χώρο από το σύντροφο  στο κρεβάτι, ρουφιανεύοντας το συνάδελφο, κλαίγοντας δυνατότερα για την αποκλειστική προσοχή της δασκάλας,  τρέχοντας   πρώτος   για το παγκάκι της πλατείας ένα ανοιξιάτικο δειλινό…    

    Στον παραγκωνισμό διαπιστώνεται το τραγικόν κατ’ αντίστροφη αναλογία: αυτοί που δεν τον  γνωρίζουν και όσοι καμώνονται ότι δεν γνωρίζουν είναι οι θεατές του επιτηδείου στην κατειλημμένη θέση. Αυτός που γνωρίζει τα πάντα είναι ο επιτήδειος ήρωας. Όσο δεν επεμβαίνουν οι από μηχανής θεοί και η παραγκώνισις  δεν αποκαλύπτεται, τα πρόσωπα γίνονται τραγικότερα. Οι κοινωνοί του δράματος δεν συμμετέχουν στον εγκατεστημένο στην ψυχή του  θύτη  αυτουργού έλεον και φόβον. Το δράμα δεν λύεται επί σκηνής.  Τέτοιες απο – μιμήσεις πράξεων λύονται επί ψυχής. Στου   καταπατητή που καταφρονεί τον τόπο του εγκλήματος. Και στου  θύματος θεατή, του οποίου  ύβρις είναι η αξιότητα και η αξιοπρέπεια.  

  Κυρίες και κύριοι, καλημέρα σας.